Ώ! Κύριε! Είμαστε ναι φτωχοί οδοιπόροι, που η αμφιβολία μας θολώνει τη σκέψη. Η ολιγοπιστία μας τρικυμίζει την καρδιά. Η ανθρώπινη αδυναμία μας σαλεύει τη θέληση. Και τα σκοτάδια της ζωής. Κύριε, κατεβαίνουν ολοένα πυκνότερα.
Τι άλλο θα είχαμε να παρακαλέσουμε παρά να μείνεις Εσύ μαζί μας. "Μείνον, λοιπόν Κύριε, μεθ' ημών. Μείνε δίπλα στη σβυσμένη γωνιά της καρδιάς μας κι' άναψε την ελπίδα, τη γαλήνη, τη χαρά όπως τότε στους οδοιπόρους της Εμμαούς. Ναί, Κύριε!
"Μείνον μεθ' ημών". Μείνε μαζί μας στις ώρες της αγωνίας μας. Πολλές και δύσκολες αυτές οι ώρες. Μείνε μαζί μας, τότε που η ανάγκη μας περιζώνει παντού και νοιώθουμε μόνοι, χωρίς στήριγμα μέσα στον κάμπο της ζωής και χάνουμε το θάρρος μας και βλέπουμε παντού σκέτη μαυρίλα και αδιέξοδα. Μείνε μαζί μας, τότε που νοιώθουμε να μας εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μας μπρος στο βάρος του αγώνα μας. Μείνε κοντά μας, Κύριε, τότε που απογοητευόμαστε από την αδιαφορία των άλλων, τότε που βρίσκουμε όλες τις πόρτες κλειστές.
Μείνε μαζί μας, όταν τραυματίζεται το εσωτερικό μας ύστερα από μια αποτυχία. Μείνε κοντά μας, όταν μας κυνηγάει η αμαρτία. Τότε ένας κόμπος κάθεται στο λαιμό μας και η ψυχή μας ασφυκτιά. Μείνε μαζί μας, τις ώρες της δυστυχίας μας, τότε που τα δάκρυα αυλακώνουν το πρόσωπο μας. Τότε περισσότερο Σε έχουμε ανάγκη να μας παρηγορήσεις. Μείνε μαζί μας, όταν τα παιδιά μας μας απογοητεύουν. Μείνε μαζί μας, όταν μας πλημμυρίζει οργή για την κοινωνική αδικία. "Μείνον μεθ' ημών", και τώρα και όλες τις ημέρες της ζωής μας. Δώσε μας το φώς Σου, τη χαρά Σου, την ειρήνη Σου.
Αμήν.
