Όταν βλέπω το άμυαλο πουλάκι να χτίζει τόσο μαστορικά τη φωλιά του, με σχέδιο σοφού αρχιτέκτονα μηχανικού, σε Σένα, Μεγάλε Τεχνίτη, πάει ο νους μου, που έβαλες μες στο κεφαλάκι του την «ασυνείδητη τούτη λογική, σοφή ενέργεια», το ένστικτο, και σε δοξολογώ χαρούμενος.
Όταν παρατηρώ τη μέλισσα, που δε... σπούδασε γεωμετρία και όμως κατασκευάζει τις κυψέλες στο πιο κατάλληλο για τη δουλειά αυτή σχήμα, τη δικιά Σου σοφία βλέπω και εδώ μες στη μέλισσα, για το καλό της και το καλό μας, και σε δοξολογώ μ' ευγνωμοσύνη.
Όταν ακούω τα κελαηδήματα των πουλιών, τη δική Σου τέχνη και δύναμη θαυμάζω, να βάλεις μέσα στο μικροσκοπικό λαρύγγι τους τις καλλίφωνες χορδές και να τα διδάξεις να τραβούν τόσο μαστορικά το δοξάρι τους σ' αυτές, και με ευχαρίστηση βαθειά σε δοξολογώ.
Όταν παρατηρώ το σχήμα, το χρώμα, τη δεξιότητα και τη χάρη στην πλεύση των ψαριών, σε Σένα πάει ο νους μου, μεγάλε Ναυπηγέ, και έκπληκτος σε δοξολογώ.
Όταν προσέχω το πέταγμα των πουλιών, το ανάλαφρο, το γρήγορο, το σε κάθε κατεύθυνση, με κάθε άνεση και χάρη, σε σένα, Σοφέ Αεροναυπηγέ, πάει ο νους μου, που με τόση επιστήμη, τέχνη και χάρη τα έπλασες και τα φρόντισες, και σε δοξολογώ θαυμαστικά.
Κι' όταν παρατηρώ τον άνθρωπο, τη ζωντανή εικόνα μου, μ' όλα τα ψυχικά και σωματικά χαρίσματά του, στο πρωτότυπο, σε Σένα ανεβαίνει ο νους μου, και αναλογίζομαι: πόσο ωραίος, και δυνατός, και αγαθός, και σοφός είναι ο Κύριος μου και ο Θεός μου!
Και σε δοξολογώ και θα σε δοξολογώ πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Γέρων Ιωσήφ
