Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: Σαν λάμψει το δικό Σου φως...
Κι’ είμαι, Κύριε, άρρωστος, κι’ αν είμαι πικραμένος, κι’ αν σε δεσμά, σε φυλακή, σε σίδερα κλεισμένος, κι’ αν πείνα και κακό πολύ με τυραννεί, Χριστέ μου, σαν λάμψει το δικό Σου φως όλα τα σκότη διώχνει, και ξαφνικά σε ξέφωτο παρηγορίας με φέρνει, μέσα στο φως Σου το γλυκό, στο Πνεύμα Σου το θείο. Κι’ όπως σαν πέσει το βαρύ της νύχτας το σκοτάδι βγαίνουμε τ’ άγρια θεριά και παν να κυνηγήσουν, έτσι σαν φύγει, Κύριε, το φως Σου από μένα νιώθω σκοτάδι κρυερό και μέσα μου και έξω, και σα θεριά τα πάθη μου αχόρταγα με τρώνε.
Μα σαν ξανά με σπλαγχνιστείς και πείς να μ’ελεήσεις και γύρεις και αφουγκραστείς τους γοερούς μου θρήνους κι’ έρθεις, γλυκύτατε Χριστέ, πάλι μες στην καρδιά μου τότε γίνονται όλα φως, χαρά και ευτυχία.
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
