Ως πότε, Θεέ μου, θα με λησμονείς; Ως πότε δε θα με επισκέπτεσαι; Ως πότε θα αποστρέφεις το πανάγαθο και αμνησίκακο πρόσωπό Σου από μένα τον ξένο και ορφανό; Ως πότε θα με βασανίζουν σκέψεις, χωρίς να βρίσκω ανάπαυση και καταφύγιο; Ως πότε ο εχθρός μου θα είναι πιο δυνατός από μένα;
Άκουσε με τον ταπεινό και φτωχό, που δεν έχω πουθενά αλλού την ελπίδα της σωτηρίας μου, παρά μονάχα σε Σένα, Εύσπλαγχνε. Συ, Καρδιογνώστη, τα ξέρεις όλα πριν απ’ τη δημιουργία τους, γιατί δεν υπάρχει τίποτε στην κτίση που να είναι αφανές και αδιόρατο σε Σένα.
Συ ερευνάς καρδιές και νεφρούς. Συ ξέρεις πολύ καλά ότι δεν υπάρχει για μένα καμμιά άλλη ελπίδα.
Ότι δε βρίσκεται εκείνος που θα με παρηγορήσει στον πειρασμό και τη δοκιμασία που περνώ. Ούτε πατέρας, ούτε μητέρα, ούτε αδελφός, ούτε φίλος, ούτε συγγενής. Κανείς! Συ όμως, Κύριε, μη με εγκαταλείπεις, αλλά παράβλεψε τα βαρειά μου πλημμελήματα και ελέησε με.
Γιατί, Συ, Δέσποτα, είχες δώσει εντολή με τους προφήτες Σου να μη εγκαταλείψουν χήρα και ορφανό και αδύνατο. Καί αν διέταξες σε μας τους πονηρούς να κάνουμε το καλό, που περισσότερο αρμόζει στη δική Σου αγαθότητα να το πραγματοποιείς, θυμήσου με, λοιπόν. Άγιε, και μη απομακρύνεσαι, μη με περιφρονείς, αλλά για το όνομά Σου το άγιο έλα πάλι κοντά μου, για να πάψω να αισθάνομαι μόνος και να παρηγορηθώ στη φιλάνθρωπη παρουσία Σου.
Όσιος Συμεών ο Μεταφραστής
