Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου: Υμνώ την Αγάπη Σου, Κύριε...
Γιά την αγάπη μάθαμε, αυτή που συ χαρίζεις, πως είν’ ανέκφραστη, άπειρη κι αχώρητη στον κόσμο. Είν’ όλη φως απρόσιτο, φως π’ ενεργεί τα πάντα.
Αυτή χέρι Σου λέγεται και μάτι Σου καλείται και στόμα το πανάγιο και δύναμη και δόξα. Αυτή στη λύπη αντίκειται, αυτή το φθόνο διώχνει.
Είν’ ευχαρίστηση, χαρά, πραότης και ειρήνη, έλεος αναρίθμητο, άβυσσος ευσπλαχνίας. Πάντοτε μας χειραγωγεί, δίπλα μας πάντα στέκει, διδάσκει την ταπείνωση, που όλα τα κατορθώνει.
Κι’ όταν την αποκτήσω αυτή και ταπεινός σαν γίνω τότε αχώριστη θα ζεί μέσα μου η αγάπη. Μιλάει μου, φωτίζει με, βλέπει και τη βλέπω. Μού ερμηνεύει τις Γραφές και μου προσφέρει γνώση. Θλίψη δεν ξέρω τι θα πεί κι’ αν όλοι με λυπούνε.
Τα πάθη φεύγουνε με μιάς, φεύγουνε τα σκοτάδια, και βλέπω φως παντοτεινά και νύχτα και ημέρα. Απολαμβάνω τη χαρά την άρρητη και θεία.
