Προσευχές

[Προσευχές] [bsummary]

Αγιοι Πατερες - Διδασκαλιες

[Άγιοι Πατέρες - Διδασκαλίες] [twocolumns]

Ορθοδοξοι Προορισμοι

[Ορθόδοξοι Προορισμοί] [bleft]

Ψυχωφελη

[Ψυχωφελή] [twocolumns]

Κυριακή της Πεντηκοστής - Έχουμε Πνεύμα Άγιο;

«Εγενόμην εν Πνεύματι εν τη Κυριακή ημέρα και ήκουσα φωνήν οπίσω μου μεγάλην ως σάλπιγγος» (Απ. 1,10)

Σήμερα, αγαπητοί μου, είνε μία από τις μεγαλύτερες εορτές της πίστεώς μας, η Πεντηκοστή· γιορτάζουμε τα γενέθλια της αγίας μας Εκκλησίας. Είνε η εκπλήρωσι της υποσχέσεως που έδωσε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ότι θα στείλη το Πνεύμα το άγιο. Όλα σήμερα (απόστολος, ευαγγέλιο, τροπάρια, πρόπαντός οι ευχές) μιλούν για το Πνεύμα το άγιο. Γιά το Πνεύμα το άγιο πρέπει κ᾽ εμείς να μιλήσουμε. Σε ποιόν όμως; υπάρχουν αυτιά ν᾽ ακούσουν, καρδιές να αισθανθούν; Ο σημερινός κόσμος για άλλα πράγματα συζητεί· αν του μιλήσης για Πνεύμα άγιο, μένει ψυχρός «Ω γενεά άπιστος» του αιώνος μας! (πρβλ. Ματθ.17,17. Μαρκ. 9,19. Λουκ. 9,41). Ξέρετε πως μοιάζουν σήμερα οι άνθρωποι; σαν τυφλοπόντικες. Ο τυφλοπόντικας δεν βγαίνει απ᾽ το λαγούμι του· εκεί μέσα γεννήθηκε, εκεί και θα πεθάνη. Κ᾽ εμείς τυφλοπόντικες είμαστε. Όσα γράμμα τα κι αν ξέρουμε, ζούμε μεσ᾽ στα λαγούμια της ύλης και δεν καταλαβαίνουμε τη σημερινή γιορτή, ότι πέρα από την ύλη, από τα υλικά ενδιαφέροντα, υπάρχει κάτι άλλο.

Μέσα στον κόσμο αυτό της φθοράς και παροδικότητος, αγαπητοί μου, έρχεται η σημερινή εορτή να υπενθυμίση, ότι υπάρχει κ᾽ ένας άλλος κόσμος, ο κόσμος του Πνεύματος. Ας φωνάζουν οι άπιστοι, ας λένε ο,τι θέλουν. Εμείς δεν αρνούμεθα την ύλη· αλλ᾽ όσο βέβαιο είνε ότι υπάρχει η ύλη, που την πιάνεις τη ζυγίζεις τη μετράς, άλλο τόσο βέβαιο είνε ότι υπάρχει πνεύμα, ότι υπάρχει Πνεύμα άγιο. Υπάρχει Πνεύμα άγιο.

Απόδειξις σήμερα οι απόστολοι. Τι ήταν οι απόστολοι το ακούσαμε. Δεν βγήκαν από γυμνάσια και σχολές, δεν έμαθαν γλώσσες. Καί βλέπεις, αυτοί οι αγράμματοι, έγιναν πάνσοφοι. Εάν σας έλεγαν, ότι ένα μικρό παιδί, ένας πιτσιρίκος του νηπιαγωγείου, κατόρθωσε να λύση ένα δύσκολο πρόβλημα αριθμητικής ή άλγεβρας, τι θα λέγατε· Είνε δυνατόν; αυτό είνε θαύμα. Ε, πιο μεγάλο θαύμα έχουμε εδώ. Αυτοί οι απόστολοι, που σαν ψαράδες μόνη δουλειά τους ήταν να ρίχνουν τα δίχτυα, ξαφνικά ανέβηκαν τόσο ψηλά, που μπορούσαν ν᾽ απαντούν σε φιλοσόφους· ανέβηκαν πιο ψηλά από το Σωκράτη και τον Αριστοτέλη, εκεί που «ιλιγγιά νούς» όπως ψάλλει η Εκκλησία (θ΄ ωδή καταβασ. Φώτων και Σαβ. προ Πεντηκοστής), σε τέτοιο ύψος θεωρίας. Ποιός τους φώτισε; ρωτάμε τους απίστους· ελάτε να μας εξηγήσετε πως απέκτησαν τέτοια σοφία και δύναμη, και όχι μόνο το μυαλό αλλά και η καρδιά τους πήρε τέτοια φτερά; «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια (μόνος)» (Ψαλμ. 76,14-15). Τι ήταν λοιπόν οι απόστολοι; Θυμηθείτε· ο απόστολος Πέτρος μπροστά σε μια υπηρέτρια, με όρκο μία και δύο και τρεις φορές λέει «Ουκ οίδα τον άνθρωπον», δεν τον γνωρίζω (Ματθ. 26,74. Μαρκ. 14,71).

Αυτός λοιπόν, που σαν λαγός είχε χαθή, τώρα μπροστά όχι σ᾽ ένα δουλικό αλλά σε πλήθος κόσμου, μπροστά στους φονιάδες και σταυρωτάς, αυτούς που φώναζαν «Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν» (Ιω. 19,15), με θάρρος λέει· Πιστεύω και λατρεύω το Χριστό, αυτός είνε η σωτηρία του κόσμου, κ᾽ εσείς είστε οι σταυρωταί του. Τον βλέπετε σήμερα και μιλάει μπροστά σε τρεις χιλιάδες· θα τον δήτε αύριο να παίρνη ένα ραβδί, να γυρίζη βουνά λαγκάδια, χώρες και πολιτείες, έως ότου φτάση στη Ρώμη, κ᾽ εκεί μπροστά στους τυράννους, μπροστά στο Νέρωνα, να κηρύττη και να μαρτυρή για το Χριστό.

Ρωτάμε λοιπόν· από που πήρε αυτό το θάρρος ο Πέτρος και όλοι οι απόστολοι; Κάτι μεγάλο, όπως είνε το σημερινό γεγονός, ήταν αυτό που τους έδωσε τη δύναμη. Υπάρχει Πνεύμα άγιο, απόδειξις τα θαύματα των αποστόλων και των αγίων. -Μα θα πήτε, δεν το βλέπουμε… Δεν το βλέπεις; Κι όμως υπάρχουν και πράγματα που δεν τα βλέπεις μα τα αισθάνεσαι. Σε ρωτώ, βλέπεις τον αέρα; Κι όμως τον αισθάνεσαι από τις ενέργειες, τ᾽ αποτελέσματά του· όταν σαν αύρα μας δροσίζει, όταν κάνει τη θάλασσα να υψώνη κύματα, όταν σείει τα δέντρα, όταν ξεριζώνει ολόκληρα πλατάνια... Έτσι και το Πνεύμα το άγιο.

Ακούσατε τον απόστολο; «Εγένετο... ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας» (Πραξ. 2,2)· το Πνεύμα το άγιο ήρθε σαν άνεμος, λέει· άνεμος που φύσηξε όχι από τα δάση η τα πελάγη, αλλά ψηλά από τον ουρανό. Αυτός ο πνευματικός άνεμος αλλού δροσίζει τις ψυχές, αλλού τις κάνει να φρικιούν και να ταράζωνται μπροστά στο ερώτημα της συνειδήσεως, κι αλλού σαν θύελλα σείει αμαρτωλά καθεστώτα, ξεριζώνει τα πάθη που είνε ριζωμένα μέσα μας σαν τα πλατάνια.

Υπάρχει Πνεύμα άγιο. Θέλεις να το καταλάβης; Θα πω κάτι μα δεν ξέρω αν θα το εφαρμόσετε. Θα σας πω δύο τρόπους, με τους οποίους μπορεί ο καθένας να αισθανθή το άγιο Πνεύμα. Πρώτος τρόπος. Σήμερα, τέτοια άγια ημέρα, μην τρέχετε δεξιά κι αριστερά· καθίστε στο σπιτάκι σας και ρίξτε μια ματιά στα περασμένα. Πόσων χρονών είστε; 20, 30, 40, 50, 60…; Ρίξτε μια ματιά στο παρελθόν. Σας ερωτώ· δεν υπάρχουν στη ζωή σας στιγμές κακές; Πόσες φορές κ᾽ εμείς οι Χριστιανοί δεν ποτίσαμε όξος και χολή τον Κύριό μας! Γιά σκέψου τα μικρά σου χρόνια, τα χρόνια του δημοτικού σχολείου, τα χρόνια που ήσουν έφηβος, όταν έγινες ώριμος, όλα όσα πέρασες στη ζωή αυτή. Μέτρα σαν μαύρες χάντρες τ᾽ αμαρτήματά σου· σκέψεις πονηρές, επιθυμίες ακάθαρτες, λόγια άπρεπα και βλάσφημα, πράξεις και ενέργειες αντίθετες με το θέλημα του Θεού. Όλα αυτά, αν τα ζυγίσης με το Ευαγγέλιο, θα δης ότι στη ζυγαριά του Θεού, ακόμα και μια σκέψη πονηρή που περνάει απ᾽ το μυαλό, τι είνε, αδέρφια μου; ένα καρφί στην καρδιά του Χριστού. Να συναισθανθούμε λοιπόν την αμαρτωλότητά μας και μετά να πάμε στον Ιορδάνη ποταμό, στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως· να πάμε στον πνευματικό, να πούμε τ᾽ αμαρτήματά μας όλα. Καί σας το δίνω γραπτώς· την ώρα που θα λες τ᾽ αμαρτήματά σου, απ᾽ τα μεγαλύτερα ως τα μικρότερα, θα νιώθεις να φεύγη από πάνω σου βουνό ολόκληρο· κι όταν βγης από την εξομολόγηση θα είσαι ανάλαφρος, θα πετάς· θα αισθάνεσαι τη χαρά που δίνει το Πνεύμα το άγιο. Θέλεις λοιπόν να αισθανθής το Πνεύμα το άγιο; άντε να εξομολογηθείς.

Δεύτερος τρόπος να αισθανθείτε το Πνεύμα το άγιο ποιός είνε; Την Κυριακή, όταν χτυπάει η καμπάνα, προτού ακόμη ν᾽ αρχίση η θεία λειτουργία -γιατί είνε αμαρτία να ᾽ρχεσαι μετά το «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός…»-, τρέξε στο ναό και πες· Εγώ, Κύριε, δεν είμαι άξιος να μπω στο παλάτι σου, να βλέπω τις εικόνες και ν᾽ ακούω τα θεία σου λόγια· Θεέ μου, ελέησέ με… Αν μπης μέσα σαν το ληστή, σαν την οσία Μαρία την Αιγυπτία· αν μπης με ταπείνωση και δάκρυα κ᾽ έχης τεντωμένο το αυτί σου σ᾽ αυτά που λέει ο παπάς κι ο ψάλτης, αν ακούσης τη λειτουργία όπως την άκουγαν οι πατέρες μας, που έκλαιγαν και μούσκευαν τα πλακάκια κάτω· αν χτυπήσουμε τ᾽ αμαρτωλά μας στήθη και πούμε Θεέ μου «ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ. 18,13), τότε, όταν φτάσουμε στο τέλος, θα δούμε το θαύμα και θα πούμε· «Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον· εύρομεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες· αύτη γαρ η μας έσωσε» (θ. Λειτ).

Μέσα στη λατρεία, αδελφοί μου, υπάρχει Πνεύμα άγιο. Κάθε φορά που εκκλησιάζεσαι, θα μπαίνεις λυπημένος και θα βγαίνεις διαφορετικός· κοράκι θα μπαίνεις, περιστέρι θα βγαίνεις. Ω Εκκλησία, ω μάνα μας, ω Πνεύμα άγιο! Πιστέψτε, αδελφοί μου! Αυτό είνε το Πνεύμα το άγιο. Κλείστε τα μάτια και τ᾽ αυτιά σας στον κόσμο αυτόν της διαφθοράς και της απάτης κι ανοίξτε τα στο Θεό. Εάν όμως αντιθέτως κλείσουμε τ᾽ αυτιά μας στο Θεό, προσέξατε τι λέει το Ευαγγέλιο; Ο, τι είπε ο Χριστός, βγήκε· «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Το τέλος του κόσμου θα είνε «ώσπερ αι ημέραι του Νώε», όπως ήταν στην εποχή του Νώε (ε.α. 24,37)· γλέντια, διασκεδάσεις, παντρειές, ξεπαντρέματα, διαζύγια, όργια. Τότε ο Θεός έριξε μια ματιά στον κόσμο και είπε· «Δεν θα μείνη το Πνεύμα μου σ᾽ αυτούς, διά το είναι αυτούς σάρκας» (Γεν. 6,3).

Το περιστέρι δεν μένει σε ακάθαρτη φωλιά, και το Πνεύμα το άγιο θέλει καθαρή καρδιά, μια καρδιά αγίου. Αυτή η καρδιά θα αισθανθή το Πνεύμα το άγιο. Αν όμως εμείς είμαστε ακάθαρτοι, τότε θ᾽ ανοίξουν τα ουράνια όχι βέβαια για να έρθη Πνεύμα άγιο, ούτε πλέον για να πέση νερά κι όπως επί Νώε, αλλά -αλλοίμονο- για να πέση φωτιά της Αποκαλύψεως· και τότε…γη Μαδιάμ, Αρμαγεδών, καταστροφή!

Ω αδέρφια μου, τι λένε οι καρδιές μας, ποιά είνε τα ενδιαφέροντά μας; Σήμερα, τέτοια άγια μέρα, ας γονατίσουμε κι ας παρακαλέσουμε, να έρθη Πνεύμα άγιο· Πνεύμα άγιο στους άρχοντές μας, στους δεσποτάδες μας, στους άντρες, στις γυναίκες, στα παιδιά, στον κόσμο όλο· να γίνουμε μια οικογένεια και να υμνούμε Πατέρα Υιόν και Πνεύμα άγιον εις αιώνας αιώνων· αμήν.

† επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, η οποία έγινε στον ι. ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργού. Αθηνών την 17-6-1962
πηγή: augoustinos-kantiotis.gr
"Γίνετε μέλος και στην σελίδα μας στο Facebook, πατώντας "ΕΔΩ" - "If you would like to become a member of our facebook page, click "HERE"