Προσευχή για τους Ανάπηρους
Γι’ αυτό το σπαστικό αγοράκι… Για τούτη την τυφλή παιδούλα, που περπατά με τα χέρια προτεταμένα… Γι’ αυτή την κοπέλα, την αεικίνητη για το καλό, που χρόνια τώρα είναι καθηλωμένη στο κρεβάτι…
Για τον μηχανικό, που δεν μπορεί να κουνήσει, είκοσι πέντε χρόνια τώρα, ούτε χέρια, ούτε πόδια, ούτε κεφάλι… Για την κυρούλα, που σαράντα ένα χρόνια τώρα είναι πιασμένη με καταστραμμένα τα χέρια και τα πόδια της από παραμορφωτική αρθρίτιδα, πάντα γελαστή και χαρούμενη και δοξολογική όμως! Για την τετραπληγική γυναίκα, που αρρώστησε στα είκοσι της και τώρα, στα σαράντα πέντε της, εξακολουθεί να κάθεται στην καρέκλα της και, μ’ όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα της, να χαμογελά. Για τον ανάπηρο ιερέα, που λειτουργεί, εικοσιτέσσερα χρόνια τώρα, με το ένα πόδι του μέσα σε σιδερένιο μηχάνημα.
Για τον τετραπληγικό φοιτητή, που μ’ όλη του τη δύσκολη κατάσταση, παρακολουθεί το πανεπιστήμιο και περνά κανονικά τα έτη των σπουδών του. Για τις δυο παραπληγικές αδελφούλες, που προκόβουν πάνω στο αμαξάκι τους. Για τον παγκοσμίου φήμης μεγάλο καλλιτέχνη ζωγράφο με το στόμα.
Για το ζευγάρι των αναπήρων που αγωνίζονται σκληρά να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Για την εγκαταλειμένη απ’ τον άνδρα της νέα ολομόναχη γυναίκα με την σκλήρυνση κατά πλάκας και τις συνέπειες της.
Δίνα σ’ αυτούς και σ’ όλους τους αναπήρους τη χάρη και τη δύναμη και την ευλογία Σου.
